O Ισαάκ Άσιμοφ είναι ένας από τους πιο αγαπημένους μου συγγραφείς. Ήταν -κατά δική του ομολογία- παθολογικός συγγραφέας, δηλαδή δεν μπορούσε να σταματήσει να γράφει. Κατά την διάρκεια της καριέρας του εξέδωσε πάνω από 500 βιβλία με θέματα που ξεκινούσαν από επιστήμη (και επιστημονική φαντασία) μέχρι ανάλυση των έργων του Shakespeare και αστυνομικά μυστήρια.
Αναμεταξύ άλλων ο Άσιμοφ κατά καιρούς έγραφε και μερικές πολύ μικρές ιστορίες. Παρακάτω είναι μια που μου άρεσε πολύ, και τη μετέφρασα στα ελληνικά.
Πως Συνέβη.
Ο αδελφός μου άρχισε να υπαγορεύει με το καλύτερο ρητορικό του ύφος, αυτό που κάνει τις Φυλές να κρέμονται από τα λόγια του.
“Στην Αρχή”, είπε, “ακριβώς πριν από δεκαπέντε κόμμα δύο δισεκατομμύρια χρόνια, έγινε μια μεγάλη έκρηξη και το Σύμπαν – “
Αλλά είχα σταματήσει να γράφω. “Πριν από δεκαπέντε δισεκατομμύρια χρόνια;” Είπα δύσπιστα.
“Απολύτως”, είπε. “Είμαι εμπνευσμένος”.
“Δεν αμφισβητώ την έμπνευση σου”, είπα. (Είναι τρία χρόνια νεότερος από εμένα, αλλά ποτέ δεν αμφισβητώ την έμπνευση του. Ούτε κανένας άλλος την αμφισβητεί αν δεν θέλει να έχει Μεγάλους Μπελάδες.) “Αλλά σκοπεύεις να πεις την αναλυτική ιστορία της Δημιουργίας σε μια περίοδο δεκαπέντε δισεκατομμύριων χρόνων;”
“Βεβαίως”, είπε ο αδελφός μου. “Αυτό είναι το διάστημα που παρήλθε. Έχω όλες τις πληροφορίες εδώ μέσα,” άγγιξε το μέτωπό του, “και προέρχονται από την Ανώτατη Αρχή.”
Τώρα είχα βάλει κάτω τη πένα μου. “Ξέρεις την τιμή του πάπυρου;” Είπα.
“Τι;” (Μπορεί να είναι εμπνευσμένος, αλλά έχω παρατηρήσει ότι συχνά η έμπνευση του δεν περιλαμβάνεί ευτελή θέματα όπως τη τιμή του πάπυρου.)
Είπα, “Ας υποθέσουμε ότι καταγράφουμε ένα εκατομμύριο χρόνια σε κάθε ρολό πάπυρου. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να γράψουμε δεκαπέντε χιλιάδες ρολά. Θα πρέπει να υπαγορεύσεις όλο αυτό το κείμενο, και ξέρεις πως αρχίζεις να τραυλίζεις μετά από λίγα λεπτά υπαγόρευσης. Θα πρέπει να το γράψω, και στο τέλος τα δάχτυλα μου θα ξεραθούν και θα πέσουν. Ακόμη και αν είχαμε χρήματα για όλο τον πάπυρο και είχες τη φωνή να υπαγορεύσεις και εγώ τη δύναμη να γράψω δεκαπέντε χιλιάδες ρολά, ποιος θα το αντέγραφε; Ξέρεις πως πρέπει να εγγυηθούμε εκατό αντίγραφα για να εξασφαλίσουμε την έκδοση, και χωρίς την έκδοση, πως θα βγάλουμε χρήματα από τα πνευματικά δικαιώματα;”
Ο αδελφός μου σκέφτηκε για λίγο. Είπε, “Νομίζεις ότι θα έπρεπε να το μειώσω λιγάκι;”
“Πολύ”, του είπα, “αν θέλεις να έχει ευρεία αποδοχή”.
“Τι θα έλεγες για εκατό χρόνια;” με ρώτησε.
“Τι θα έλεγες για έξι μέρες;” του απάντησα.
Έντρομος μου είπε, “Δεν μπορείς να χωρέσεις όλη τη Δημιουργία σε έξι ημέρες!”
Είπα, “Αυτός είναι όλος ο πάπυρος που έχω. Εσύ τι νομίζεις;”
“Ωχ, καλά”, είπε, και άρχισε να υπαγορεύει και πάλι: “Στην Αρχή – σίγουρα μόνο έξι ημέρες, Άαρων; “
Είπα, εμφατικά, “Έξι μέρες, Μωυσή.”
